StringIO经常被用来作为字符串的缓存,应为StringIO有个好处,他的有些接口和文件操作是一致的,也就是说用同样的代码,可以同时当成文件操作或者StringIO操作。比如:
          
        
import string, os, sys
import StringIO
            def writedata(fd, msg):
            
                 fd.write(msg)
            
                 
            
             f = open('aaa.txt', 'w')
          
            writedata(f, "xxxxxxxxxxxx")
            
             f.close()
          
            s = StringIO.StringIO()
            
             writedata(s, "xxxxxxxxxxxxxx")
            
          
因为文件对象和StringIO大部分的方法都是一样的,比如read, readline, readlines, write, writelines都是有的,这样,StringIO就可以非常方便的作为"内存文件对象"。
import string
import StringIO
            s = StringIO.StringIO()
            
             s.write("aaaa")
            
             lines = ['xxxxx', 'bbbbbbb']
            
             s.writelines(lines)
          
            s.seek(0)
            
             print s.read()
          
            print s.getvalue()
            
             s.write(" ttttttttt ")
            
             s.seek(0)
            
             print s.readlines()
            
             print s.len
            
          
StringIO还有一个对应的c语言版的实现,它有更好的性能,但是稍有一点点的区别,cStringIO没有len和pos属性。

